Νέα Χρονιά κι ήρθε η αλμύρα ανήσυχη, φλύαρη ως ξέρει. Ο κύριος 08 μου απλώνει ευγενικά το χέρι. Δίστασα να σηκωθώ, τα μάτια ακόμα είναι στο κύμα. Κοντοστέκομαι, με κοιτά -μάτια αλήθεια να με βλέπουν. Φορώ λιγότερα στο κορμί -μόνο ένας χρόνος πόσο βαραίνει;- αλλά δοκιμάζω, όλα τα χρώματα και πάντα την αγάπη. Κινώ τα πόδια μου, έστω κι αν δε φτάνουν το ρυθμό της καρδιάς μου, που δεν έπαψε να σε χορεύει ζωή, με όλο το είναι, τα μάτια και την πνοή της. Στροβιλίζομαι εντός και γύρω μου, λες θα με πας σε όμορφα, γνωστά και ξένα. Με κοιτώ, ίσως δε με βλέπω… αλλά νιώθω ζωή μέσα μου να κυλάει. Παλμός να χτυπά σε βήμα, σε λέξη, σε πινελιά και κάθε μέρα με πάει. Δύσκολα ή απλά, με πάει. Είναι κι εκείνα τα 2007 ποικίλα συμβάντα, που ένιωσα και ακόμα μέσα μου νιώθω. Γητειά όμως 365x24x60x60 αγαπώ, να αγαπώ πέρα και μέσα στον χρόνο. Για την καρδιά είμαι εδώ. Κι όχι δε μου φτάνει PDA, ένα ραντεβού, μια κλήση, ο χάρτης πλοήγησης 3+ σε 1 συσκευή σε λειτουργία. Ιερουργία ψυχών και μετοχή αιωνίου, κάθε ανάσα τικ τακ στο χρόνο μυσταγωγία. Ευγνωμονώ σε Ζωή! Καλώς μας φέρνεις νέο χρόνο!
Καλή Χρονιά σε όλους!
