Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007





Μα πόσο υλικό χωράς πια καρδιά;


Πόσο φως, χαρά, γέλιο, σιωπή, ευχαριστώ, πόνο, δάκρυ, θυμό, σκοτεινιά;


Πόση αγάπη σε μια σταλιά;


Πόσα είναι, τέλος πάντων, αυτά τα δήθεν άμετρά σου κυβικά


κι όλο ευρύχωρα θες να τα φοράς;


Κι η ψυχή αέρινα να κυκλοφορεί σε όλα,


πέριξ και εντός τους, να πετά


και όλο να ζητά να πηγαίνει έτσι, όπως πλάστηκε να ζει…


εν τω φωτί…


Μπορείς καρδιά, μπορείς;