Ο χρόνος…

Λατρεύω την κίνηση και τη στάση στο χρόνο, χρόνε. Ζητώ να σου ξεφεύγω στις στιγμές και να τις γεύομαι με άλλες διαστάσεις. Να υπάρχω και να μην είμαι. Να στέκομαι και αλλού να πατώ. Να κοιτώ και να μη βλέπω. Και πέρα από το μέτρο σου να απλώνομαι σε μια ευφροσύνη που πιστεύει, ελπίζει, αγαπά και ακούραστα περιμένει και τολμά και ζει. Στα νούμερά σου φτιάχνω παραστάσεις και στα μεγέθη σου ντύνω ψυχές. Σε αλήθεια, πιο πραγματική αυτής των αισθήσεων εκεί σε φτάνω, σε αγκαλιάζω, σε αγαπώ. Ένα ακόμα «μαζί» της ζωής μου είσαι. «Μαζί» γεύομαι, μαγεύομαι και ακόμα πάω…