Να έρθει τώρα θέλω. Σε μια απόσταση καναπέ και τις γουλιές του καφέ να καταπίνουν το χρόνο. Ανοιχτές στιγμές και ηχή ματιών ως τα κατάβαθα της καρδιάς ελευθέρας. Κι όλα απτά σε δυο κατάματους ήλιους χάδι. Από ένα σακούλι που η κόρη κουβαλά η ίριδα κλέβει βόλους και τους αφήνει να κατρακυλούν ποτίζοντας την αγάπη. Ας χαριστεί τώρα... πριν διάφορα επαναλαμβανόμενα παραστήσουν ξανά καταμεσής ανατροπής ογκολίθους... Σε ένα βλέμμα δρόμος τώρα...