Αφήνω απόσταση ανοιχτή ελεύθερης κυκλοφορίας, αμφίδρομης σιωπής κι ουσίας. Διακοπές σημάτων κι αγχίαλων βλεμμάτων παύσεις ιχνηλατώ. Ερέτης να τραβώ κουπί κουπί τη θάλασσα με την ψυχή μου, σε άγνωστη ρότα, πάνω στο αντιφέγγισμα αγαπημένου ηλίου, μια της ανατολής και μια της δύσης φώτα, μόνη πυξίδα της καρδιάς προσανατολισμός αγάπης. Και φτάνω σε αιώνιες στιγμές απέραντου βαθύ ωκεανού και κύκλος μπλε, ορίζοντας και θόλος. Άνεμος φυσά να σπρώχνει γραμμή ορίου. Δεν τελειώνεις θάλασσα, τελειοποιείς του σκάφους πλεύση..
.