Σε ξέφωτα κύματα τρέχω τις στιγμές, μετρώντας μέρες. Κι αρπάζω ακτίνες αιώρες στους αιώνες μου κραυγές. Βάλθηκα να σμιλέψω το ‘?’ και ισιώνοντας τις καμπύλες του ‘!’ να το κάνω. Και αυτό ελαστικό επανέρχεται στην πρώτη θέση.