Να στερεώσω τις στιγμές, ψηφίδες της ζωής,

του αθανάτου ζωντάνεμα παλεύουν.

Να ψηλαφίσω τα αναφή,

σε πεπερασμένα αχώρητα υποστατικά πώς κουρνιάζουν.

Γεμάτη ματιά αθεώρητα και σκέψη τα άυλα απαθανατίζει.

Λέξεις αισθήσεων ξεσήκωμα

και αγγίγματα του αιωνίου ουσία.

Συγκέρασμα ψυχών μετά φόβου,

πίστεως και αγάπης

μεταλαμβάνω.

Προβολή σε θέατρο σκιών, κόσμος σε λευκό πανί.
Δισδιάστατη έκφραση κι όλο το χρώμα στη φωνή και την κίνηση...

Κι όλοι οι κόσμοι στη λέξη, που ανήμπορη φορτώθηκε ψυχές και τολμηρά ζητά να ανταμώνει.

Χέρια απλωμένα ακούραστα, μάτια ορθάνοιχτα ανυπόμονα να εστιάσουν στην ώρα της καρδιάς.

Μα τι, τόσο δυνατά, μιλά στην καρδιά;

Πώς πράγματα άγευστα, έχουν ξεσηκώσει πρωτόγνωρα γεύση και σκέψη;

Πώς βιώνεις γεγονότα, χωρίς να τα 'χεις ζήσει;
Μορφές, που μόνο να σφραγίσουν ζητούν πια, τη γνησιότητα του εγγράφου...
Στο θέατρο σκιών, δεν είναι μια ακόμα παράσταση.

Είναι η Ζωή...

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!